Voor je het weet staat-ie er weer, in een restruimte achter de jachthaven Noordergat en de provinciale weg. Als de vlonders zijn neergelegd is die in een middag opgezet. De kerktent staat hier elke zomer. Een bordje met daarop ‘Kerkelijk recreatiewerk’ is aan de kant van de weg op een paal bevestigd. Het staat er onopvallend bij. Voor de weg naar God is klaarblijkelijk een kleine aanwijzing voldoende.
De tent staat al 40 jaar op deze plek, vlakbij de camping die ‘beleving’ in het vaandel voert. Je kan hier ‘Wadlopen onder begeleiding’, op ‘Safari met een echte Jeep’ en varen met de ‘Rescueboot’. Kleine kinderen gaan naar de indoor-speeltuin – met ballenbak natuurlijk – of doen speurtochten onder leiding van animatiewerker Ricardo. Een treintje rijdt over het terrein en haalt hen op. Kortom, de kerktent heeft vele concurrenten. Toch keert-ie elk jaar weer terug. In 2016 trok die 3000 bezoekers op 7 zondagen. Nederland ontkerkelijkt, maar de witte tent zit vol.

Misschien zie ik iets over het hoofd. Of is er met die tent wat bijzonders aan de hand. Op Google zoek ik naar ‘kerktenten’. Ik vind veel reclame voor ‘verhuur van kerken’ en als ik doorklik kom ik via ‘leegstaande kerk’ bij ‘feesten en partijen.’ Bij ‘partytenten’ zie ik foto’s die verdomd veel op de kerktent lijken. Ontkerking in een notendop. Toch is het druk hier zomers.
Op zondagochtend worden er kerkdiensten gehouden en de deuren staan wijd open. Deuren met panelen, weliswaar van kunststof, maar toch echte deuren. In het midden aan de brede kant kan je naar binnen. In mijn gedachten staat de dominee aan het einde van de dienst in de deuropening. Hij schudt de handen van de kerkgangers. Hij vraagt een vrouw hoe het met haar zieke moeder is en legt zijn hand op het hoofd van een kind dat hem een tekening laat zien.
Ik heb wel eens naar binnen gekeken tijdens de kerkdienst. Het was er vol, nauwelijks stoelen onbezet. Achter het publiek zaten aan een tafeltje drie kinderen te tekenen. Een man hield toezicht op dit recreatiewerk en luisterde ook nog naar de preek. Toen ik wegliep, zette de organist in.

’s Avonds zijn hier sing-ins met Gospelgroep Our Choice. Ook is er ‘Zingen op verzoek’ en ‘Zingen bij de beamer’, lees ik in het programma. Misschien zit in ‘zingen bij de beamer’ wel het geheim verstopt. Een vorm van karaoke maar dan met een religieus tintje. Ik heb daar ooit aan mee gedaan – zonder dat tintje weliswaar –, mijn oudste zoon werkte op een camping in Frankrijk. Hij leidde het steengrillen en direct daarna de karaoke. Zijn moeder en ik zongen samen Yesterday.
Of is die mededeling van drieduizend bezoekers nepnieuws? Daar hoor je veel over tegenwoordig. Weet u wat? (seizoenen lijken elkaar immers steeds sneller op te volgen.) Na de zomer schrijf ik weer een stukje over deze witte tent. En check niet alleen de feiten maar ga als een echte journalist op onderzoek. Ik maak een kerkdienst mee en een sing-in. U mag me eraan houden.