De lunchroom

Een man schrijft in een lunchroom notities over zijn grootvader, hoe hij die zich herinnert. Eerst vanuit het perspectief van een kind, later vanuit het heden waarin hij ronddwaalt door het lege huis waar zijn grootvader ooit woonde. Muiderman reconstrueert in De lunchroom het verleden niet, maar hij onderzoekt het. Hij schrijft over wat nog rest: de onvolledige vervormde herinnering.

(Citaat)
‘Even denk ik dat het onderscheid tussen heden en verleden slechts een illusie is. Dat mijn grootvader hier in de lunchroom binnenstapt en tegenover me gaat zitten en een betoog houdt over taal, dat deed hij graag. ‘Freek, ik zie je hier steeds schrijven, maar besef je wel dat die grammaticale tijd tekortschiet voor de werkelijkheid?’ Meestal wachtte hij na zo’n zin. (..) En is het, Freek, weer die onvoltooid verleden tijd die toch steeds de kop op steekt? Is dat niet een beetje flauwekul, de verleden tijd is toch altijd onvoltooid?’

Zie voor meer informatie Uitgeverij in de Knipscheer.