Szymborska
(fragment)

Het is even zoeken bij de kaartjesautomaat op het enorme busstation in Poznan. De zon valt op het scherm, het Pools is voor ons niet te vertalen en de mogelijkheden voor tickets zijn te talrijk. We drukken op wat knoppen en er rollen twee kaartjes uit. Nog geen vijf sloty voor zo’n 30 kilometer heen en 30 kilometer terug. Ik voel me een halve zwartrijder die niet weet niet of hij de goede kant op gaat. De bus is overvol, bij een volgende halte nog iemand laten instappen – en al helemaal een controleur – lijkt onmogelijk.
Als het goed is rijden we naar het stadje Kornik op breedtegraad 52.11. De dichter Wislawa Szymborska werd daar in het aangrenzende gehucht Bnin geboren (1923). In 1996 werd haar werk bekroond met de Nobelprijs voor literatuur.
Met drie dames op leeftijd zit ik op een bankje gepropt, probeer een gesprek op gang te krijgen, maar Engels wordt hier, vooral door oudere mensen, niet gesproken. We halen glimlachend onze schouders op. De bus scheurt door een bocht. Even later roept de vrouw naast mij ‘Gdansk!’ en tikt zich op de borst. Ik teken in de lucht een huis met een trapgevel en wijs naar mezelf. ‘Amsterdam!’ roep ik. Ik wijs naar haar: Gdansk! roept ze terug. Nu het ijs gebroken is haal ik de bundel Einde en begin van Szymborska uit mijn rugzak en wijs naar haar naam. Ik word aangekeken alsof ik een opdringerige Jehova-getuige ben.
Bij halte Kornik Reja stap ik uit, ben direct gedesoriënteerd op deze vreemde kruising met rechts van mij een supermarkt, links van mij een supermarkt en achter mij een supermarkt en daar omheen tel ik vijf zijwegen. Ik klamp me vast aan wat ik recht voor mij zie: Bistro Roti en bestel daar een espresso. Ik weet dat ik in de buurt van een meer moet zijn. Aan de jonge vrouw achter de bar, leg ik uit wat ik zoek. Ze haalt vragend haar schouders op en overhandigt me de menukaart.

Beluister de podcast hier.